Hier sta ik danā¦supertrots neem ik mijn diploma in ontvangst en tegelijkertijd voel ik diepe rouw. Hoe dubbel lijkt dit en hoe verweeft dit moment dit moment van vreugde en van pijn alles wat er de afgelopen 2,5 jaar gebeurd isā¦
Februari 2020 startte ik de opleiding tot verlies- en rouwtherapeut aan de SAU omdat ik eindelijk de stap had durven zetten om mijn passie te gaan volgen. Ik had afscheid genomen van mijn werkgever en me ingeschreven voor deze opleiding. Ik realiseerde me dat de mogelijkheid bestond dat ik tijdens de opleiding met extra eigen rouw geconfronteerd zou worden omdat mijn beide ouders al enige jaren ziek waren. Dat bleek te kloppen. Vandaag is het bijna twee jaar geleden dat mijn moeder naar het hospice ging om de laatste weken van haar leven daar door te brengen. Een omgeving met liefdevolle aandacht en zachtheid voor het proces van afscheid nemen. Zij overleed op 9 september 2020. De maanden daarna stonden in het teken van wennen aan een leven zonder haar aanwezigheid en zorgen voor mijn vader die uiteindelijk 4 maanden na mijn moeder in het ziekenhuis overleed op 19 januari 2021.
Door deze processen heen speelden zorgen om onze jongste zoon die in mei 2019 na de eerste lockdown uitviel met behoorlijke psychische klachten. Bij hem is inmiddels de diagnose autisme vastgesteld en dringt meer en meer de impact van zijn anders werkende brein bij mij en bij ons door. Zijn weg is lang en het dal nog vaak diep. Ook dit proces is een rouwproces geworden.
Het gaat in deze turbulentie van het leven goed met me. Ik geniet met lieve mensen om me heen van alles wat er ook is en sinds ruim een jaar zet ik met mijn eigen praktijk Yvonne Grol Levensbalans mijn missie in de wereld. Oog voor rouw. Rouw verdwijnt nooit, je verweeft het in je leven en soms komt hij verwacht en soms onverwacht aankloppen. Zo ineens wanneer je iets ziet, ruikt of hoort wat je aan diegene doet denken die je zo mist. Op bijzondere dagen als verjaardagen en feestdagen en vandaag, bij deze mijlpaal in mijn leven. Wat zouden ze trots geweest zijn, mijn oudersā¦.š
Hier sta ik danā¦supertrots neem ik mijn diploma in ontvangst en tegelijkertijd voel ik diepe rouw. De afgelopen jaren ben ik rouw gaan verweven in mijn leven. Is rouw een terugkerende gast geworden en omarm ik hem. Hij vertegenwoordigt de liefde en het gemis.
Mag het er even zijn?
Die rauwe rouwe pijn
Je hoeft hem niet te fiksen
Deze pijn van liefde
Die verweven zit in mij
Wees maar even stil
Wees me stil nabij